‘Faith, Hope and Carnage’ is niet zozeer een roman of biografie. Het is een verslag van iets waar Nick Cave erg goed in is: een goed gesprek. Eigenlijk is het boek 1 erg lang gesprek. Een verdraaid fijn, diepgaand en goed gesprek. Opgeschreven op een manier waarmee je als lezer het gevoel krijgt dat jij er stiekem bij mocht zijn. Stilletjes in een hoekje van de kamer.

Muziek is sterk. Het is een enorm krachtig medium. Misschien ken je de documentaires over mensen met de ziekte van Alzheimer, die bij het horen van muziek uit hun jeugd een mooie opleving krijgen. De ziekte verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Enkele maanden geleden vroeg mijn vader aan me of ik op zijn uitvaart een aantal liedjes wilde spelen. Destijds heb ik hem gezegd dat ik dat zeker wilde proberen, maar dat ik niet zeker wist of ik, wanneer het moment daar was, het ook echt zou kunnen.

Ik denk zeker dat ik liedjes heb geschreven die andere artiesten waarschijnlijk veel mooier hadden kunnen zingen. Technisch beter, wellicht met een mooiere stem, perfect zuiver.